Pada entri saya yang terakhir ini, saya ingin
berkongsi satu peristiwa yang pernah saya alami. Peristiwa berkisar tentang
penggunaan hukum DM. Peristiwa ini berlaku sewaktu saya ingin membeli kuih-muih
yang dijual oleh seorang makcik. Pada waktu itu terdapat dua orang pelanggan
yang saya kira merupakan kawan baik. Perkara yang melucukan saya ialah
persoalan yang ditimbulkan oleh mereka apabila ingin membeli pisang goreng.
Si A :
Makcik saya nak goreng pisang seringgit.
Si B :
Bukan goreng pisang la, tapi pisang goreng.
Si A : Eh,
goreng pisang la.
Situasi yang berlaku ini membuatkan saya
terfikir, goreng ke pisang goreng. Oleh itu, saya cuba menyemak kembali maksud
sebenar kedua-dua perkataan tersebut berdasarkan hukum D-M. D bermaksud yang
diterangkan iaitu menjadi unsur inti yang hadir pada kedudukan pertama. M pula
bermaksud menerangkan dan iaitu unsur penerang yang hadir pada kedudukan kedua.
Justeru, perkataan yang betul bagi ialah pisang goreng kerana ianya menunjukkan
bahawa pisang itu telah digoreng. Goreng pisang itu pula bermaksud seseorang
yang sedang menggoreng pisang. Kesimpulannya, situasi yang berlaku ini secara
tidak langsung menambahkan pengetahuan saya mengenai hukum D-M.
No comments:
Post a Comment